Vooropgesteld, er is heel weinig informatie over 'de mens' Willie Batenburg te vinden. Ik heb mijn uiterste best gedaan om daar, op welke manier dan ook, achter te komen. Ik blijf zoekende. Voor nu moet ik het doen met de informatie die ik op het internet kon vinden. Jammer genoeg blijven er daardoor wat zaken onduidelijk. Ik hoop daar op korte termijn wel wat meer over te kunnen melden. Het verhaal is namelijk pas compleet als we alle achtergronden weten van deze bijzondere man.
Wat ik graag zou weten, en wat nu onduidelijk is, is hoe het leven van Willie er naast zijn muzikale carrière uitzag. En wanneer zijn muzikale carrière eigenlijk begon? Allemaal vraagtekens op dit moment. Voor mij althans. Wat wel bekend was dat Willie werkte in een sociale werkplaats (Drechtwerk) en dat hij een fanatiek aanhanger was van de Rotterdamse voetbalclub Feyenoord. Maar ten tijde dat Willie overleed was hij 73 jaar oud. Ik kan me niet voorstellen dat hij toen nog dagelijks arbeid verichtte. In zijn hoogtij dagen (dat moet zo rond 1993-1995 zijn geweest) moest Willie al de leeftijd van 65+ hebben gehad. Pensioengerechtigd noemen ze dat toch?
Maar ik ben ook benieuwd naar de privé-situatie van hem. Was hij getrouwd? Had hij broers of zussen? Woonde Willie zelfstandig? Kinderen? etc. etc. Nog vele vragen dus waar ik vooralsnog het antwoord niet op weet. Als Willie niet op de buhne stond, wat deed hij dan? Wie waren zijn vrienden, had Willie een stamkroeg en met wie ging Willie naar zijn geliefde Feyenoord kijken?
Over zijn einde is wat meer bekend, hoewel ook daar ook weer diverse verhalen over de ronde doen. Feit is dat hij opgetreden had in het Maasgebouw waar het supportersfeest van de Feyenoord Supporters Vereniging (FSV) gehouden werd. Na afloop werd Willie, op weg naar de auto, onwel. Een ambulance is ter plaatse gekomen en Willie werd naar het Sint Clara Ziekenhuis gebracht. En nu gaat het verhaal dat hij onderweg naar het ziekenhuis een hartaanval kreeg en dat reanimatie niet meer mocht baten (raar woord dat laatste). Een andere versie is dat Willie een dag nadat hij opgenomen was in het ziekenhuis aan zijn einde is gekomen. Ook hier wordt een hartaanval als reden van overlijden gegeven. Op internet wordt de datum 27 januari 2000 meerdere malen genoemd.
Maar het onderstaande nieuwsbericht werd geplaatst in het Algemeen Dagblad van 31 januari 2000.
"In menige sportkantine en ook in de Kuip werd gisteren even stilgestaan bij het onverwacht wegvallen van een bekende gast(attractie): Willie Batenburg, die vrijdagavond laat op 72-jarige leeftijd in het Clara-ziekenhuis overleed, nadat hij eerder bij een bijeenkomst van Feyenoordsupporters onwel was geworden.
De zanger-banjo-speler tekende op de cd 'Hand in Hand Kameraden '98/'99' voor de grootste meezinger met 'Huppie huppie huppie huppie, Feyenoord is m'n cluppie'. Wat resulteerde in een nieuwe populariteitshausse rond de kleine brabbelaar uit Dordrecht, die in 1993 plotseling landelijk doorbrak met het 'onzinnummer' 'Oene maine matsj Tirol'.
Met dat singlesucces groeide Willie Batenburg uit tot een veelgevraagde act in het vaderlandse schnabbelcircuit, die vervolgens ook een eigen cd ('Geplukt en ongeplukt') uitbracht. Vijf, zes optredens per avond waren geen uitzondering. Met name bij feestvierende sportclubs gingen z'n eigen interpretaties van bekende country- en tirolerliedjes er goed in. Spitsuur was het voor hem ook tijdens de carnavalsperiode.
Paul de Leeuw kon Willie Batenburg best waarderen en droeg ook zeker bij tot verdere vergroting van z'n bekendheid. Maar z'n allergrootste fan was toch Radio Rijnmond-presentator Hans van Vliet, die hem waar mogelijk als bijzondere sfeermaker liet opdraven. Onder diens hoede trad Batenburg ook op in Amerika, voor de lopers van de marathon van New York.
De buitenlanders daar bleken net zo goed voor de muzikale cocktails van 'Dutch Willie' te vallen als z'n landgenoten. "In eerste instantie keken ze raar tegen hem aan, maar al gauw voelde iedereen dat z'n geestdrift oprecht was en werd men dolenthousiast'', aldus z'n manager Wally MacKey, die Batenburg later ook nog naar Oostenrijk, Indonesië en Singapore zou loodsen.
Willie Batenburg wordt donderdag in besloten kring gecremeerd"
Aangenomen mag worden dat Willie op vrijdag 28 januari 2000 is komen te overlijden en dat hij op donderdag 3 februari 2000 is gecremeerd. Laten we er maar vanuit gaan dat deze versie voor nu de enige echte is.
Maar hoe was het begin van de carrière van Willie? Ook hier nog vele vraagtekens. Bekend is dat Willie 'ontdekt' werd door enkele medewerkers van Radio Rijnmond onder aanvoering van Hans van Vliet. Zij waren het die begonnen zijn met het werk van Willie te draaien op de radio en dat moet de aanleiding zijn geweest dat de carrière van Willie in een stroomversnelling raakte. Willie werd de ether ingegooid en dat bleef niet geheel onopgemerkt. Of dat mede kwam door zijn aparte verschijning, Willie ging als artiest steevast gekleed in een lederhose en bijpassend hoedje, of de combinatie met zijn banjo, of omdat Willie maar een goeie 1.40 hoog was? Ik weet het niet. Is zijn Tiroler outfit gekomen met het nummer dat hem het eerste grote succes bracht, Oene Maine Matsj Tirol? Ook dat is nog niet bekend.
Maar voor Willie zelf zal het een zorg geweest zijn, hij stond in de schijnwerpers en kon zijn muzikale werk op allerlei podia, in kroegen en op feesten ten gehore gaan brengen. Dat deed hij vol overgave en met zijn muziek en zang moet hij vele zalen 'plat' gespeeld hebben. Willie ging 'plaatjes' maken zoals hij dat zelf noemde.
De hoes van Willie's grote hit.
Het succes van Willie bracht ook een keerzijde met zich mee. Want als je succes hebt heb je vrienden en ook Willie had er ineens een hele hoop. Want van succes kun je klinkende munt maken. En dat gebeurde blijkbaar ook. Zowel zijn platenmaatschappij alswel zijn manager spinde garen bij de populariteit van deze banjo spelende muzikant die naast het nodige aan eigen composities ook onnavolgbare interpretaties van allerhande covers uit zijn keel liet komen. Uiteraard werden de wenkbrauwen gefronst als Willie de eerste tonen van een nummer in gang zette. Want moest men deze 'dwerg met banjo en tirolerpak' wel serieus nemen?
Willie in vol ornaat op de buhne
Een hele hoop mensen namen hem niet serieus en dat moet de kleine man pijn gedaan hebben. Willie wilde muziek maken, hij wilde toch ook succes hebben, hij wilde naar zijn Feyenoord blijven kijken maar vooral de mensen laten genieten van zijn nummers. En dat gebeurde ook. Willie moet de gave gehad hebben dat hij met zijn performance mensen toch ook aan het denken gezet moet hebben. Want als een 'kansloze' op een dergelijke manier succesvol kon zijn dan moest dat ook voor meerdere mensen mogelijk zijn. Het blijkt wel dat ieder mens een talent heeft en Willie gebruikte zijn talent én hij had er blijkbaar nog een paar meer. Tijdens een optreden in Alkmaar bleek een mindervalide man bij het horen van het nummer Oene Maine Matsj Tirol plotsklaps genezen. Hij gooide zijn krukken aan de kant en kon weer lopen! 2 miljoen mensen zijn daar getuige van geweest. Want Willie had voorafgaand aan dat bewuste optreden even een blik geworpen in de garderobe en er hingen van A tot Z allemaal 'jassies en kleertjes'. Willie liet mensen genieten en waarschijnlijk genoot hij het hardst van allemaal. Willie's droom kwam voor hem uit en daar moet hij apetrots op zijn geweest. Dat Willie best wel een ijdeltuit was bleek uit het programma Taxi. Met Maarten Spanjer achter het stuur stapt Willie in op weg naar een optreden. Daar doet hij dan ook 'Het wonder van Alkmaar' uit de doeken. Kijk en geniet mee ...
Zijn manager Wally Slot (Wally McKey) was in de begin jaren zeventig zanger van de band Lemming. Deze uit Rockanje afkomstige hardrockband had enkele hits gescoord en was naar verluidt op zijn retour toen deze Wally met Willie in aanraking kwam. Dat zou dan ergens rond 1982 moeten zijn geweest. Want toen is de band opgedoekt en zocht Wally Slot, geheel terecht, naar andere bronnen van inkomsten. Ik moet er eerlijkheidshalve wel bij vermelden dat alle informatie die hier tot nu toe staat van het internet komt en niet komt uit de mond van welke betrokkenen dan ook. Wally nam Willie op sleeptouw en er werden aardig wat schnabbels gescoord. Het gerucht gaat dat Willie goed was voor 10.000 gulden 'voor een half uur'. Laat het de helft geweest zijn, het was knap geld. Maar als Willie kwam dan kreeg men ook wat. Hij was het blijkbaar waard. Maar of Willie van deze bedragen op de hoogte was en wat Willie van die bedragen terugzag is iets wat alleen Willie en Wally geweten hebben. Op de weblog van talentenscout Henk-Jan Smits wordt een kleine passage gewijd aan managers. Daar komt ook een stukje over Willie in voor. Ik citeer Henk-Jan Smits;
je hebt van dit soort managers die met deze mensen het liefst werken .het wekt een hoop hilariteit en doorgaans wordt er veel om gelachen bv op studentenfeestjes.ik zelf persoonlijk vind het bijzonder zielig dat er zo van iemands handicap wordt geprofiteert,anderzijds vinden deze (artiesten) het zelf geweldig, bv de inmiddels overleden willie batenburg,waarvan de manager achter deze figuur behoorlijk zijn zakken mee heeft gevuld!
Nu mag Henk-Jan Smits een insider in het artiestenwereldje zijn, en het spreekwoordt luidt niet voor niets 'Waar rook is, is vuur' maar zolang Wally Slot zijn verhaal niet heeft kunnen doen kunnen we er weinig mee.
De hardrockband Lemming met Wally Slot
Wally McKey is ook met enkele filmpjes op YouTube te vinden. Wally blijkt naast een liefhebber van rockmuziek ook een liefhebber te zijn van een alleraardigste serie die héél vroeger op TV werd uitgezonden, namelijk The Comedy Capers. In deze video zie je Wally McKey aan het werk ...
Maar goed, we gaan verder met Willie. Zijn nummer Oene Maine Matsj Tirol haalde de hitlijsten en zo gebeurde het dat op 8 mei 1993 het nummer van Willie 'binnenkwam' op nummer 45. Waarna het gestaag steeg naar zijn hoogste ranking, namelijk de 25e plaats in de 3e week. Na ruim een maand verdween Willie weer uit de charts. Zijn laatste notering was nummer 43. Daarna, was het door het Dureco RPC label uitgebrachte nummer, niet meer te vinden in een serieuze hitchart.
Willie tijdens een CD presentatie met collega Cock van der Palm
Een uitbundige stemming rondom een presentatie van Willie bij zijn platenlabel Dureco
Ondanks beter werk, althans dat vind ik, is Willie Batenburg groot geworden met Oene Maine Matsj Tirol. Het nummer komt in allerlei lijsten voor. De Flop Top 100 bijvoorbeeld. Daar staat het nummer op plek 3. Net voor de Vogeltjesdans van de Electronicas die op 4 staan. Alleen Ronald&Donald met Kwek, Kwek en Rotterdam Termination Source met Poing weten hoger te scoren dan onze Willie.
Er is in Nederland een Novelty hitlijst. Novelty is een soort van amusementsmuziek welke het in eerste instantie moet hebben van hun merkwaardigheid. De uitleg van een novelty nummer of hit is nogal divers. Het kan gaan om 'onzinnige grappenmakerij' of om vormen van 'avant-garde'. Het sjiekere werk dus. Meestal worden deze novelty's door 'eendagsvliegen' gescoord, maar er zijn er ook die hun hele carrière erop gebouwd hebben. Ik schaar de bijdrage van Willie onder 'avant-garde' en een eendagsvlieg was hij zeer zeker niet. Het hele oevre van Willie is wat mij betreft 'avant-garde'. Met welke artiesten moet Willie deze novelty lijst delen? Met Paul de Leeuw bijvoorbeeld. En wat te denken van Ali B en Yes-R ft. Partysquad. Dat zijn toch niet echt de minste.
De periode tussen 1993 en 1995 waren, als ik het goed begrepen heb, de jaren waar Willie succes oogste. Zijn albums 'Geplukt & Ongeplukt' en Willie's D-Day dateren uit die periode. In 1994 kwam daar de cd-single Willie's Kerstfeest nog bij. Minder bekend is dat vele internationale bands inspiratie hebben opgedaan door het eerste uitgebrachte album van Willie. Want hij was het die met zijn CD 'Geplukt & Ongeplukt' aan de basis heeft gestaan van een nieuwe stroming in de nationale- en internationale muziekindustrie. Vele internationale bands brachten ook ineens 'Plugged & Unplugged' versies van hun werk uit. En ook zij waren daar succesvol mee. Daar zijn ze Willie tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor.
In 2001, één jaar na zijn overlijden, kwam nog een laatste release uit, namelijk 'Alle 18 van Willie Batenburg' . De albums 'Geplukt & Ongeplukt' en Willie's D-Day' werden uitgebracht door het platenlabel Dureco RPC uit Weesp. Die waren ook verantwoordelijk voor de cd-single van Willie's Kerstfeest.
Zijn laatste CD werd door het Duitse label EDEL uitgebracht. En nu was Dureco in goede tijden al geen kleintje, EDEL is van een héél ander kaliber. Onze Oosterburen moeten in 2001 bekend zijn geworden met de bijzondere artiest en entertainer uit Dordrecht. Onze muzikale alleskunner uit de categorie 'avant-garde' kreeg het voor elkaar dat zijn artistieke bijdrage aan de Nederlandstalige muziek op glimmend kunststof werd gezet door een platenlabel welke ook klanten als Deep Purple, Nazareth, Chris Rea én Jerry Lee Lewis had.
Een jaar na zijn heengaan had Willie Batenburg het dan toch voor elkaar. Hij stond tussen de muzikale groten der aarde. Jammer dat hij dat niet meer heeft mogen meemaken. Héél jammer.
Met 'Alle 18 van Willie Batenburg' kwam er een einde aan de reeks CD's van onze geliefde artiest.
je hebt van dit soort managers die met deze mensen het liefst werken .het wekt een hoop hilariteit en doorgaans wordt er veel om gelachen bv op studentenfeestjes.ik zelf persoonlijk vind het bijzonder zielig dat er zo van iemands handicap wordt geprofiteert,anderzijds vinden deze (artiesten) het zelf geweldig, bv de inmiddels overleden willie batenburg,waarvan de manager achter deze figuur behoorlijk zijn zakken mee heeft gevuld!
Nu mag Henk-Jan Smits een insider in het artiestenwereldje zijn, en het spreekwoordt luidt niet voor niets 'Waar rook is, is vuur' maar zolang Wally Slot zijn verhaal niet heeft kunnen doen kunnen we er weinig mee.